Uzun zamandır yayın girmeyince tatlı bir mevzuyla giriş yapayım demiştim, ama olmadı.
Konu tatlı, çünkü babam. Ama olanlar iyi değil:(
İki gün önce (30.06.2014 Pazartesi) saat 22.00 sıralarında kuzenim arayıp verdi üzücü haberi. Babam evde düşmüş ve sol kalça kemiği kırılmış.
Çok üzgün ve endişeliyim. Annem bitkin, çok üzgün ve endişeli haklı olarak...
O gece babama refakat ettim ve hastanedeydim. Neredeyse hiç uyumadı, sürekli sorular sordu.
Hareket etmediği sürece hiçbir ağrı yok, gayet iyi. Ama ayağını hareket edene kadar işte!
Ameliyat olması gerekiyormuş. En basit operasyon bile risklidir. Ama yaş 85 olunca, birkaç ay önce beyine pıhtı atmış olunca risk biraz daha fazla oluyor. Fakat bizler herşeye rağmen %1 umudu bile değerlendirme taraftarıyız. Bu şekilde yaşamını sürdürmesi öncelikle kendisi için hiç sağlıklı ve de olabilir bir durum değil. Sürekli kalkmak istiyor... Şu anda bu mümkün değil. Umudumuz var iyi olabilir. İnşallahta olur.
Hastanedeki ilk gece kısacık uykusunu tamamlayıp uyandığında. "insanın başına herşey gelebilir" diyordu babam... Evet gelebiliyormuş. Umarım bunun da üstesinden gelebilirsin babacım, içindeki yaşama sevgisi ve bizlerin de desteğiyle... En çok annemin desteğiyle elbette...
 |
Pazar günü annemlere gittiğimde bulamadığımız açık erkek berberin yerine ben de bir ilki gerçekleştirdim. Ve babama sakal traşı yaptım:) Saçlarını kesemezdim, şimdilik bu kadar benden:) Duşunuda alınca, keyif zamanı deyip kahve yaptık. Kahveye eşlik eden herşeye rağmen bırakamadığı sigarasını yaktı maalesef... |
Hep birlikte daha çok kahve içeceğimiz günlerimiz olsun...
İyiydi, şükrediyorduk atlattığı tüm badirelere rağmen.
Şu kırık olmasaydı iyiydi:(
Babama ve tüm hastalara Allah'tan acil şifalar diliyorum...
Önce, ama ilk önce sağlık diyorum.
Sağlıkla ve sevgiyle kalın...
